Wyrok NSA z dnia 10 maja 2023 r., sygn. I OSK 957/22

Kara administracyjna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: NSA Iwona Bogucka NSA Zygmunt Zgierski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "W." w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 lutego 2022 r., sygn. akt IV SA/Po 907/21 w sprawie ze skargi J.S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "W." w N. na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...] sierpnia 2021 r., znak: [...] w przedmiocie wymierzenia kar pieniężnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 11 lutego 2022 r. oddalił skargę J.S. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "W." w N. na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z [...] sierpnia 2021 r. w przedmiocie wymierzenia kar pieniężnych.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył skarżący. Zaskarżył to rozstrzygnięcie w całości, wniósł o jego uchylenie i rozpoznanie skargi albo przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie od organu niezbędnych kosztów postępowania. Dodatkowo skarżący zrzekł się przeprowadzenia rozprawy.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1) art. 3 § 2 pkt 1 w zw. z art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: ppsa, w związku z art. 7, art. 77, art. 80 i art. 107 § 1 i 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej: kpa, przez nieprawidłową kontrolę przez Sąd postępowania przeprowadzonego przed organami obu instancji, przejawiającą się w przyjęciu, że ustalenia poczynione przez organy w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy prowadzą do stwierdzenia, że prawidłowym było nałożenie na skarżącego kary pieniężnej, podczas gdy organy obu instancji zaniechały podjęcia działań niezbędnych w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego i prawnego sprawy, co w konsekwencji doprowadziło organy do pominięcia okoliczności mających znaczenie w przedmiotowym postępowaniu, zaś Sąd w sposób całkowicie błędny zinterpretował treść przepisu art. 189f § 2 i 3 kpa oraz zaniechał podjęcia jakiejkolwiek analizy ogólnodostępnych wytycznych tj. "Instrukcji Głównego Lekarza Weterynarii, Nr GIWpr. 020101-1/2015" z 11 lutego 2015 r. w sprawie postępowania powiatowych lekarzy weterynarii przy przeprowadzaniu kontroli gospodarstw utrzymujących zwierzęta pod względem dobrostanu zwierząt oraz raportowania o przeprowadzanych kontrolach gospodarstw utrzymujących zwierzęta pod względem dobrostanu zwierząt z elementami zwalczania chorób zakaźnych, a także zawartych w "Instrukcji przeprowadzania urzędowych kontroli w zakresie możliwości śledzenia produktów pochodzenia zwierzęcego i znakowania, Nr GIW bż-500-1/10" z 23 marca 2010 r. oraz "Wytycznych dla urzędowych lekarzy weterynarii dotyczących przeprowadzania kontroli w rzeźniach w zakresie dobrej praktyki higienicznej (GHP) i dobrostanu zwierząt Nr GIWbż-500-2/12" z 25 maja 2021 r., z których wynika, iż Powiatowi Lekarze Weterynarii w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości po kontroli podmiotu wydają zawsze decyzję administracyjną, w której mogą zawrzeć postanowienie organu nakazujące usuniecie nieprawidłowości w określonym czasie, która to okoliczność potwierdzona została też przez organ w decyzji nr [...] z [...] czerwca 2021 r., przy czym Sąd całkowicie pominął i zbagatelizował w swoich rozważaniach to, że wszelkie wytyczne Inspekcji Weterynaryjnej w tego rodzaju sprawach nie przewidują możliwości wydania przez organ samodzielnego postanowienia o nakazaniu usunięcia stwierdzonych naruszeń - w oderwaniu od decyzji;