Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2023 r., sygn. II OSK 2281/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) Sędzia del. WSA Anna Szymańska Protokolant: starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 1960/19 w sprawie ze skargi K. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 17 czerwca 2019 r. znak: DOZ-OAiK.650.574.2019.AB w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. oddala wniosek K. P. o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 lutego 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 1960/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a) oraz c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, po rozpoznaniu skargi K. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 17 czerwca 2019 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego złożył skargę kasacyjną, którą zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 p.p.s.a. naruszenie:

1. przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy tj. art, 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77, art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 z późn. zm., dalej "k.p.a.") przez dokonanie błędnej oceny ustaleń faktycznych poczynionych przez organ, i dokonanie błędnej oceny akt sprawy, która doprowadziła WSA w Warszawie do mylnego wniosku, że decyzja Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 24 stycznia 1983 roku, Nr ... nie była decyzją częściowo obciążoną wadą przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 3 tj. w części wydaną w sprawie uprzednio zakończonej ostateczną decyzją tego samego organu Decyzją Nr ..., z dnia 13 sierpnia 1966 roku W wyniku tego błędu Wojewódzki Sąd Administracyjny ustalił, że obie zaskarżone decyzje Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego należało uchylić, ponieważ odmawiały stwierdzenia nieważności decyzji z 1983 roku z uwagi na zaistnienie błędnej przesłanki wskazanej w art. 156 § 1 k.p.a.,