Wyrok NSA z dnia 2 marca 2023 r., sygn. II OSK 2210/20

Egzekucyjne postępowanie; Ochrona zdrowia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) sędzia del. WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 2257/19 w sprawie ze skargi P. M. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 5 sierpnia 2019 r. znak: MDP.051.1986.2017(1) w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 marca 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 2257/19 oddalił skargę P. M. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia 5 sierpnia 2019 r. znak: MDP.051.1986.2017(1) w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia. Zaskarżonym postanowieniem utrzymano w mocy postanowienie Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z 27 października 2017 r. znak: WFB.VI.3151.255.2017-1, którym nałożono na skarżącego grzywnę w wysokości 500 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku poddania małoletniej córki M. M. (ur. [...] października 2013 r.) obowiązkowym szczepieniom ochronnym zgodnie z tytułem wykonawczym z 16 października 2017 r. nr 49/2017 wystawionym przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Bydgoszczy, a ponadto wezwano zobowiązanego do: uiszczenia grzywny w terminie 90 dni od dnia otrzymania postanowienia, uiszczenia przez skarżącego opłaty w wysokości 50 zł za czynności egzekucyjne oraz wykonania obowiązku wynikającego z ww. tytułu wykonawczego w terminie 90 dni od otrzymania postanowienia.

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł skarżący P. M.. Wyrok zaskarżył w całości i zarzucił Sądowi pierwszej instancji:

I. naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie i oddalenie skargi, podczas gdy przy orzekaniu przez Sąd na mocy art. 134 p.p.s.a. w granicach sprawy, bez związania zarzutami skargi, istniały podstawy do uchylenia zaskarżonego postanowienia jako wydanego z naruszeniem prawa materialnego polegającym na błędnej wykładni przepisów: