Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2023 r., sygn. I OSK 2997/19

Realizacja wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość wiąże się z etapem wykonania decyzji, a ten etap nie jest związany z oceną kwalifikowanych wad samej decyzji, o których mowa art. 156 § 1 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędziowie: sędzia NSA Karol Kiczka (spr.) sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2019 r. sygn. akt IV SA/Wa 3388/18 w sprawie ze skargi [...] na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 16 października 2018 r. nr DO.4.6613.44.2017.KB w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 marca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 3388/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...] na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 16 października 2018 r. nr DO.4.6613.44.2017.KB w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Zaskarżoną do Sądu I instancji decyzją Minister Inwestycji i Rozwoju, po rozpatrzeniu wniosku [...], odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 28 grudnia 1956 r. nr L.S.A.IV/58/77b/54/56 o przyznaniu odszkodowania za nieruchomość położoną w Krakowie – [...], objętą Iwh [...], oznaczoną jako z parceli nr [...], o pow. 465 m2, stanowiącą własność [...], wywłaszczoną orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie w Krakowie z dnia 16 lutego 1955 r. nr L.S.a.lV/58/77– b/55. W ocenie organu celem przyznania odszkodowania nieruchomości było naprawienie szkody powstałej w wyniku wywłaszczenia nieruchomości. Przyznanie wywłaszczonemu odszkodowania w wysokości wyższej od wartości nieruchomości (obliczonej prawidło, tj. zgodnie z przepisami rozporządzenia z 1952 r.), która uległa wywłaszczeniu niewątpliwie w całości rekompensowało szkodę powstałą po stronie wywłaszczonego. Skoro szkoda wynikła z wywłaszczenia została w całości naprawiona, to nie można stwierdzić, aby doszło do rażącego naruszenia prawa z powodu ewentualnego zawyżenia odszkodowania za grunt. Reasumując, organ stwierdził, iż brak jest podstaw do twierdzenia, aby rażąco naruszono prawo przy ustaleniu kwoty odszkodowania należnego za przedmiotową nieruchomość. W kontrolowanym orzeczeniu z dnia 28 grudnia 1956 r. nie stwierdzono również pozostałych wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a.