Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2023 r., sygn. III OSK 6495/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Kęty od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Kr 168/21 w sprawie ze skargi Gminy Kęty na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w Krakowie z dnia 11 grudnia 2020 r., znak KR.RUO.4700.8.2020.BP-MK w przedmiocie opłaty stałej za odprowadzanie wód opadowych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Kr 168/21 oddalił skargę Gminy Kęty (skarżąca) na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w Krakowie z dnia 11 grudnia 2020 r., znak KR.RUO.4700.8.2020.BP-MK w sprawie ustalenia opłaty stałej za odprowadzanie wód opadowych.

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się skarżąca i w skardze kasacyjnej zarzuciła mu:

I. Naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

1) naruszenie art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 28 k.p.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 1 lub 4 k.p.a., poprzez skierowanie zarówno ww. decyzji Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w Krakowie z dnia 11 grudnia 2020 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Zarządu Zlewni w Żywcu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 9 października 2020 r. do nieistniejącego podmiotu, nie będącego stroną, a mianowicie do "Miasta i Gminy Kęty". Powyższe skutkować winno było zatem stwierdzeniem nieważności zaskarżonych ww. decyzji oraz postanowienia. Stwierdzenie nieważności ma moc wsteczną od momentu wydania decyzji. Jednocześnie wadliwość to nie może zostać usunięta w drodze sprostowania " oczywistej omyłki", albowiem skierowanie decyzji do podmiotu nieistniejącego jest wadą istotną, nie podlegającą konwalidacji, nie będącą oczywistą omyłką. Tymczasem, Sąd a meritii stwierdza, iż tego rodzaju omyłka nie stanowi podstawy do wprowadzenia wniosków prowadzących do stwierdzenia nieważności decyzji, nie bacząc na fakt, iż decyzje w takim kształcie np. nie nadają się w ogóle wykonania, a sama istotna wadliwość powstała z momentem wydania decyzji (jej doręczenia);