Wyrok NSA z dnia 5 września 2023 r., sygn. II GSK 1610/22

Drogi publiczne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia del. WSA Marek Sachajko po rozpoznaniu w dniu 5 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej D.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 kwietnia 2022 r. sygn. akt III SA/Lu 15/22 w sprawie ze skargi D.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 15 listopada 2021 r. nr SKO.41/3616/RU/2021 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 21 kwietnia 2022 r., sygn. akt III SA/Lu 15/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę D.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z 15 listopada 2021 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył D.B. (dalej "skarżący"), wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy WSA do ponownego rozpoznania, zasądzenie kosztów postępowania i rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym.

Zarzucił naruszenie:

I. przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy tj. naruszenie przepisów prawa materialnego, poprzez błędną jego wykładnię i pominięcie, że tekst art. 140 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 ze zm.; dalej "p.r.d.") został faktycznie usunięty z ustawy o ruchu drogowym obwieszczeniem Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 października 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990) mimo braku podstawy do uchylenia w jakichkolwiek wcześniejszej nowelizacji, ale "fakt normatywny" taki nastąpił – doszło do faktycznego uchylenia art. 140 w Dzienniku Urzędowym, więc nie na jakiejś stronie www gdzie są linki, jeśli byłby dalej Dziennik Ustaw Papierowy (a domniemanie jest także, że elektroniczny to taki sam jak papierowy), to przepis art. 140 p.r.d. figurowałby jako uchylony i jest to wiążące choć stanowi to "nowość normatywną", a zgodnie z art. 1 ooan i art. 16 ooan, akt taki korzysta z domniemań prawidłowości, więc od ogłoszenia tego tekstu jednolitego w systemie bez podstawy w uchwalonej ustawie brak jest normy art. 140 p.r.d., a co istotne w "orzeczeniu z dnia 21 stycznia 1997 r., K18/96, OTK1997, nr 1, poz. 2, stwierdził on, że "ogłoszony tekst jednolity cieszy się domniemaniem prawidłowości i stanowi wyłączny punkt odniesienia dla stosowania ustawy", zaś w wyroku z dnia 11 maja 2007 r., K 2/07, OTK-A 2007, nr 5, poz. 48, ujął to następująco: "tekst jednolity, inaczej niż teksty ujednolicone, ma przymiot autentyczności taki sam jak tekst pierwotny ustawy. To co do tekstu jednolitego istnieje domniemanie, że kształt, w jakim go ogłoszono, jest kształtem, który nadał mu prawodawca" (G. Wierczyński, Komentarz do art 16 ooan [w:] Komentarz do ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych [w:] Redagowanie i ogłaszanie aktów normatywnych. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2016, Lex), a nie może w systemie prawnym istnieć dwóch równocześnie obowiązujących tekstów jednolitych tej samej ustawy (nawet przyjmując, że doszło do takiej sytuacji, to i tak ustawa późniejsza uchyla ustawę wcześniejszą);