Wyrok NSA z dnia 13 września 2023 r., sygn. I GSK 2132/19
Środki unijne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia NSA Bogdan Fischer sędzia del. WSA Jacek Boratyn (spr.) Protokolant Zofia Frąckowiak po rozpoznaniu w dniu 13 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Gminy P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Gd 685/19 w sprawie ze skargi Gminy P. na decyzję Zarządu Województwa Pomorskiego z dnia 31 stycznia 2019 r. nr 6/2019 w przedmiocie zobowiązania do zwrotu dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: WSA w Gdańsku), wyrokiem z 9 lipca 2019 r., sygn. I SA/Gd 685/19, oddalił skargę Gminy P. (dalej zwanej gminą lub skarżącą kasacyjnie) na decyzję Zarządu Województwa Pomorskiego z dnia 31 stycznia 2019 r., nr 6/2019, w przedmiocie zwrotu środków przyznanych z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Pomorskiego na lata 2014 – 2020.
Skargę kasacyjną od wyroku WSA w Gdańsku wniosła gmina, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu skarżąca kasacyjnie zarzuciła:
I. na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. (ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 – dalej zwanej P.p.s.a.) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy:
1) art. 145 § 1 pkt 1 pkt. c) P.p.s.a. poprzez oddalenie skargi gminy, mimo rażącego naruszenia przez Zarządu Województwa Pomorskiego norm prawa proceduralnego, wynikających z art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1. art. 80i art. 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym przyjęcie przez Sąd I instancji stanu faktycznego ustalonego przez organ niezgodnie z obowiązującą procedurą administracyjną oraz rozstrzygnięcie sprawy przez Sąd I instancji bez wszechstronnego rozważania całokształtu materiału dowodowego, wobec wskazywanego w skardze braku zebrania i rozpatrzenia przez organ całego materiału dowodowego i rozważenia istotnych okoliczności faktycznych, a także poprzez wybiórczość i dowolność dokonywanej przez organ oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, co spowodowało, iż wydana w ramach uznania administracyjnego decyzja nie została oparta na zgodnych z rzeczywistością ustaleniach stanu faktycznego, a nadto organ rozstrzygał sprawę w ramach niedozwolonej dowolności i przy naruszeniu zasady prawdy obiektywnej;