Wyrok NSA z dnia 4 października 2023 r., sygn. I GSK 1834/19

Administracyjne postępowanie; Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Wegner (spr.) Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia NSA Michał Kowalski Protokolant Jarosław Lubryczyński po rozpoznaniu w dniu 4 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Miasta G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 8/19 w sprawie ze skargi Miasta G. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 października 2018 r. nr FG3.4144.4.2018 w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z tytułu kosztów procesu 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Miasta G. na rzecz Ministra Finansów 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 23 maja 2019 r., sygn. akt V SA/Wa 8/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Miasta G. na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 października 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z tytułu kosztów procesu.

Od wskazanego wyroku Sądu pierwszej instancji strona skarżąca wniosła skargę kasacyjną, zaskarżając wyrok w całości, zarzucając:

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a, zaskarżonemu wyrokowi zarzucam naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a) art. 145 § 1 pkt 1 ppkt a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) – dalej: "p.p.s.a." w związku z art. 5 ust. 2 pkt 2 oraz art. 111 pkt 15 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 1634 z późn. zm.) – zwana dalej: "u.f.p." w związku z art. 224 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1166.) - dalej: "u.r.p." oraz art. 99 w związku z art. 98 § 3, art. 95 pkt 1 i art. 109 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2021 r., poz. 1805) - dalej: "k.p.c."- poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że koszty zastępstwa procesowego ustalone w oparciu o wskazane przepisy, należne pełnomocnikowi procesowemu będącemu radcą prawnym, zasądzone na jego wniosek na rzecz Skarbu Państwa, w sytuacji gdy radca prawny prowadził sprawę na podstawie pełnomocnictwa procesowego udzielonego mu przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) wykonującego w tym zakresie zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, stanowią dochód budżetu państwa podczas gdy ze wskazanych powyżej przepisów wynika, że zasądzone na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu są należne radcy prawnemu tytułem zastępstwa procesowego;