Wyrok NSA z dnia 16 marca 2023 r., sygn. II GSK 1506/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia del. WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 81/19 w sprawie ze skargi S. w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 30 października 2018 r. nr KOA/2822/Gs/18 w przedmiocie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 81/19, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę S. w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 30 października 2018 r., w przedmiocie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosło S. w L., zaskarżając orzeczenie w całości oraz domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a także rozpoznania sprawy na rozprawie.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

- przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

I. art. 151, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 2000, powoływanej dalej: k.p.a.) polegające na tym, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie badając legalność zaskarżonej decyzji oddalił skargę, zaakceptował ustalony stan faktyczny sprawy i nie uwzględnił, że organy obu instancji błędnie ustaliły stan faktyczny oraz dokonały dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów, gdyż nie przeprowadziły w niezbędnym zakresie postępowania, dowodowego, w szczególności: