Wyrok NSA z dnia 23 marca 2023 r., sygn. II GSK 192/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia del. WSA Wojciech Sawczuk po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 17 października 2019 r. sygn. akt II SA/Rz 843/19 w sprawie ze skarg M. W., P. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 17 maja 2019 r. nr 1801-IOA.4246.77.2018 w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie 1 800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 17 października 2019 r., sygn. akt II SA/Rz 843/19, działając na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 259; dalej zwanej: p.p.s.a.), oddalił skargi M. W. i P. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z 17 maja 2019 r. w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry.

Z powyższym wyrokiem nie zgodzili się skarżący i wystąpili ze skargą kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżący kwestionowali ww. wyrok WSA w całości. Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. orzeczeniu temu zarzucili naruszenie:

I. przepisów postępowania, którym uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, a in concreto naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 247 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.; dalej jako: o.p.) i art. 194 § 1 o.p., a także art. 133 § 1 o.p. w zw. z art. 189b ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 ze zm.; powoływanej dalej jako: k.p.a.), polegające na nieuwzględnieniu skargi i uznaniu za prawidłowe decyzji organów I i Il instancji, przy całkowitym uchybieniu art. 3 § 1 w zw. z art. 135 p.p.s.a., poprzez uznanie za prawidłowe skierowanie decyzji do osób, które na dzień wydania decyzji w obu instancjach nie były stroną w sprawie, tj. poprzez brak kontroli legalności decyzji administracyjnej będącej przedmiotem skargi oraz akceptację nieważności decyzji poprzez zlekceważenie postanowienia Sądu Rejonowego w R. Wydział [...] Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z [...] grudnia 2016 r. pod sygn. [...], na mocy którego doszło do zmiany formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej, a nie powstania nowego podmiotu, co więcej w sprawach tych nie badano udziału osobowego (np. skarżąca W. nigdzie nie jest wzmiankowana jako osoba biorąca udział w procederze). Ponadto, zgodnie ze wskazanym art. 189b k.p.a. stroną postępowania w sprawie wymierzenia kary może być podatnik w rozumieniu art. 133 § 1 o.p. w zw. z art. 189b k.p.a.;