Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2023 r., sygn. II GSK 726/22

Ubezpieczenia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia del. WSA Wojciech Sawczuk po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 grudnia 2021 r. sygn. akt VI SA/Wa 2518/21 w sprawie ze skargi A. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz A. w O. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I

Wyrokiem z 10 grudnia 2021 r. sygn. VI SA/Wa 2518/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. w O. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2021 r. w przedmiocie stwierdzenia podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz A. w O. zwrot kosztów postępowania sądowego.

II

Skargę kasacyjną od tego wyroku wywiódł Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia zaskarżając go w całości, wnosząc o jego uchylenie i oddalenie skargi ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

I. Naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1) art. 60 k.c. oraz art. 65 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740; dalej jako: "k.c.") w zw. z postanowieniami spornej umowy w szczególności § 1 ust. 1) - 6) i § 3 pkt 1) - 5), § 5 ust. 7, § 6 ust. 1 i 2 w zw. art. 750 k.c. w zw. z art. 734 § 1 i § 2 i n. k.c. poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że sporna umowa nie ma charakteru umowy o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu;