Wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2023 r., sygn. I GSK 654/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia del. WSA Jacek Boratyn po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 listopada 2021 r. sygn. akt III SA/Lu 380/21 w sprawie ze skargi A.W. na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 5 maja 2021 r., nr. 9003-2021-000307 w przedmiocie płatności ekologicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 25 listopada 2021 r. sygn. akt III SA/Lu 380/21 na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę A. W. na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z 5 maja 2021 r. nr 9003-2021-000307 w przedmiocie płatności ekologicznej.

A. W. złożyła skargę kasacyjną od wyroku Sądu I instancji wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie oraz zasądzenie kosztów postępowania. Nadto, skarżąca oświadczyła o zrzeczeniu się rozprawy.

Zaskarżonemu orzeczeniu skarżąca zarzuciła naruszenie:

I. prawa materialnego, tj.:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 4 rozporządzenia nr 809/2014 (rozporządzenie nr 809/2014 rozporządzenie wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.Urz.UE.L Nr 227, str. 69), poprzez oddalenie skargi w wyniku dokonania błędnej wykładni art. 4 rozporządzenia nr 809/2014, polegającej na niewłaściwym przyjęciu, jakoby błąd oczywisty stanowił tylko taki błąd, który ujawnia się wyłącznie na podstawie samego wniosku o przyznanie płatności, bez żadnych dodatkowych informacji, bądź konfrontacji z innymi dokumentami, gdy tymczasem stwierdzenie oczywistego błędu przez organ następuje na podstawie "ogólnej oceny danego przypadku", natomiast identyfikacja błędu może nastąpić na podstawie całego katalogu dokumentów wskazanych w akapicie pierwszym omawianego przepisu, co oznacza, że w rozumieniu art. 4 rozporządzenia nr 809/2014 błąd jest oczywisty nie tylko wówczas, jeżeli wynika z weryfikacji samego tylko dokumentu, w którym błąd popełniono, gdyż stwierdzenie oczywistego błędu najczęściej wiąże się z porównaniem dokumentu nim obarczonym z dokumentem wolnym od błędu, natomiast do "ogólnej oceny danego przypadku" niezbędnym jest wręcz wyjście poza ramy wyłącznie jednego dokumentu;