Wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. I GSK 452/22

Środki unijne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia NSA Beata Sobocha-Holc (spr.) Sędzia del. WSA Grzegorz Dudar po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 1 grudnia 2021 r. sygn. akt I SA/Go 341/21 w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze z dnia 30 czerwca 2021 r. nr 9004-2021-0160 w przedmiocie odmowy przyznania płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 1 grudnia 2021 r., sygn. akt I SA/Go 341/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim po rozpoznaniu skargi K. M. (dalej: skarżąca, strona) uchylił w całości decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze (dalej: Dyrektor OR, organ odwoławczy/II instancji) z 30 czerwca 2021 r. w przedmiocie płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami na rok 2020 oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: Kierownik BP, organ I instancji) z 20 kwietnia 2021 r.

Dyrektor OR wniósł od wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim skargę kasacyjną, w której zaskarżył wyrok w całości. W ramach podstawy ujętej w art. 174 pkt. 2 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej: p.p.s.a.) zarzucił orzeczeniu naruszenie § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 13 marca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Płatności dla obszarów z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2015 r. poz. 364 ze zm., dalej: Rozporządzenie ONW) – poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie ww. przepisu prawa polegające na uznaniu przez WSA, że za producenta rolnego któremu został "nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów..." należy traktować również producenta wobec którego wydana została decyzji o wydaniu decyzji o nadaniu numeru identyfikacyjnego z naruszeniem prawa, na podstawie art. 158 § 2 k.p.a., mimo że prawidłowa wykładnia § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia ONW wskazuje, że stwierdzenie na mocy decyzji administracyjnej, że decyzja o nadaniu numeru identyfikacyjnego została wydana z naruszeniem prawa oznacza, iż ta ostateczna decyzja o nadaniu numeru identyfikacyjnego nie istnieje w obrocie prawnym (zostaje z niego wyeliminowana), a jedyną przyczyną braku stwierdzenia nieważności tej decyzji jest upływ dziesięciu lat od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia (zaistnienie jednej z okoliczności, o których mowa w art. 156 § 2 k.p.a.).