Wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2023 r., sygn. I GSK 945/22

Środki unijne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Joanna Wegner (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Boratyn po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 stycznia 2022 r. sygn. akt III SA/Lu 584/21 w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Elizówce z dnia 13 sierpnia 2021 r., nr 9003-2021-000487 w przedmiocie płatności ekologicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 13 stycznia 2022 r., sygn. akt III SA/Lu 584/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019, poz. 2325) – zwanej dalej "p.p.s.a." oddalił skargę A. W. na decyzję Dyrektora Lubelskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Lublinie z 13 sierpnia 2021 r. w przedmiocie płatności ekologicznej za 2018 rok.

Od tego wyroku skarżąca wniosła skargę kasacyjną zaskarżając go w całości. Środek odwoławczy oparto na obu podstawach kasacyjnych. Zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego dotyczyły:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w związku z art. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2013 z 17 lipca 2014 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z 17 grudnia 2013 r. w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.Urz.UE.L 227.69) – zwanego dalej "rozporządzeniem nr 809/2014" w związku z art. 64 ust. 2 lit. b oraz art. 59 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.Urz.UE.L.347.549) – zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1306/2013", poprzez oddalenie skargi w wyniku dokonania błędnej wykładni art. 4 rozporządzenia nr 809/2014 w związku z art. 64 ust. 2 lit. b rozporządzenia nr 1306/2013 polegającej na uznaniu, że błąd oczywisty nie może dotyczyć elementów mających znaczenie dla oceny treści wniosku i zakresu żądania, podczas gdy takiej wykładni sprzeciwia się art. 64 ust. 2 lit. b rozporządzenia nr 1306/2013, gdyż nie ogranicza on możliwości niestosowania kar administracyjnych wyłącznie do błędów niedotyczących zakresu żądania lub treści wniosku, lecz dotyczy każdego przypadku niezgodności, a zatem również przypadku stwierdzenia błędów popełnionych w elementach mających znaczenie dla oceny treści wniosku i zakresu żądania;