Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2023 r., sygn. III FSK 1831/21

Umorzenie postępowania

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Mirella Łent, po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 października 2019 r. sygn. akt III SA/Łd 665/19 w sprawie ze skargi M. W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 30 kwietnia 2019 r. nr 1001-IEE2.711.81.2019.2/AM w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 października 2019 r. sygn. akt III SA/Łd 665/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę M. W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 30 kwietnia 2019 r. nr 1001-IEE2.711.81.2019.2/AM w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniosła skarżąca zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej: "p.p.s.a.") naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię powołanych niżej przepisów, odmowę ich zastosowania w niniejszej sprawie przez organy obu instancji i zaakceptowanie rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji, a mianowicie:

- naruszenie art. 498 § 1 i 2 oraz art. 499 k.c. w związku z art. 264, 265 § 1 pkt 1 i 266 § 1 O.p., pomimo wniosku strony o zastosowanie potrącenia w wyniku powstania pomiędzy Skarbem Państwa-organem podatkowym (NUS w R.), a skarżącą, wzajemnie bezspornych i wymagalnych wierzytelności pieniężnych, a tym samym poprzez uznanie przez Sąd (w istocie bez uzasadnienia w wyroku i bez odniesienia się do faktu interpretowania podobnych okoliczności przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim), że w przedmiotowej sprawie nie mogły mieć zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego, w szczególności art. 498 § 2 k.c. i tym samym - zaakceptowanie przez Sąd (w sprawie dotyczącej zwrotu skarżącej kosztów osobistego stawiennictwa w organie podatkowym, które przyznano podatniczce dopiero po wyroku NSA, faktu zastosowania w przedmiotowej sprawie - art. 89 § 1 u.p.e.a. (zajęcie wierzytelności zamiast zaliczenia ich na zaległość podatkową w podatku VAT), które to rozstrzygnięcie (nie po raz pierwszy podjęte przez NUS w R. w celu przerwania biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego), odbyło się ze szkodą zarówno dla Skarbu Państwa, jak i samej podatniczki, a co polegało na fakcie, że organ podatkowy utracił możliwość bezpośredniego odzyskania przedmiotowej kwoty na rzecz zaległego podatku, a będąc jednocześnie wierzycielem i organem egzekucyjnym wykonał "figurę retoryczną" mającą za zadanie obejście prawa;