Wyrok NSA z dnia 10 maja 2023 r., sygn. I FSK 1308/20

Interpretacje podatkowe; Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, , po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1501/19 w sprawie ze skargi Gminy O. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2019 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.124.2019.1.ASZ w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od Gminy O. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1501/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: sąd pierwszej instancji), po rozpoznaniu skargi Gminy O. (dalej: Gmina) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: organ podatkowy) z dnia 26 kwietnia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że pytanie Gminy dotyczyło możliwości zastosowania indywidualnie wyliczonego ilościowo-powierzchniowego prewspółczynnika w odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych i bieżących poniesionych na funkcjonowanie pływalni. Według Gminy będzie ona miała możliwość zastosowania takiego prewspółczynnika, jeśli będzie on lepiej odpowiadał specyfice wykonywanych przez Gminę czynności i dokonywanych nabyć niż metoda wskazana w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r., poz. 2193, dalej: rozporządzenie). Gmina przedstawiła proponowaną przez siebie metodę wyliczenia prewspółczynnika VAT, argumentując, że w zakresie działalności polegającej na świadczeniu usług sportowych i rekreacyjnych na pływalni będzie uprawniona do ustalenia prewspółczynnika według wskazanej przez siebie metodologii, bez przymusu stosowania metody określonej w rozporządzeniu, przy czym podany współczynnik (według obliczeń Gminy wynoszący 78%) będzie dotyczył wydatków, które Gmina może bezpośrednio przyporządkować do wskazanego obiektu, tj. pływalni - w przypadku pozostałych wydatków wymagających zastosowania prewspółczynnika VAT Gmina będzie stosować współczynnik wyliczony w oparciu o metodę z rozporządzenia. Organ uznał stanowisko Gminy za nieprawidłowe, wskazując m.in., że przepisy prawa nie przewidują możliwości odrębnego liczenia przez jednostkę budżetową współczynnika proporcji w odniesieniu do działalności prowadzonej wyłącznie w budynku pływalni.