Wyrok NSA z dnia 15 maja 2023 r., sygn. I FSK 2153/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mariusz Golecki (spr.), Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 545/17 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 20 marca 2017 r. nr 0201-IOR.4103.100.2017 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do kwietnia 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 7.500 (słownie: siedem tysięcy pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 30 stycznia 2018 r., sygn. I SA/Wr 545/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A. sp. z o.o. zs. w Ś. (dalej: "Skarżąca", "Strona", "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: "DIAS:, "Organ podatkowy") z 20 marca 2017 r. nr 0201-IOR.4103.100.2017 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do kwietnia 2014 r.

2. Z uzasadnienia przedmiotowego orzeczenia Sądu pierwszej instancji wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu (dalej: "DUKS", "Organ pierwszej instancji") w toku prowadzonego postępowania podatkowego zakwestionował podatek naliczony z faktur VAT wystawionych przez G. sp. z o.o. z siedzibą w O. (dalej: "G."), które w ocenie DUKS nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych na podstawie art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT"). Dokonując analizy całości zgromadzonego materiału dowodowego Organ pierwszej instancji stwierdził, że Spółka nie mogła nabyć paliwa będące przedmiotem odsprzedaży od G., tj. podmiotu, który nigdy nie dysponował tym towarem jak właściciel, faktycznie nigdy nie dokonał nabycia tego towaru, zaś jego działalność nie polegała na handlu paliwem, lecz na fakturowaniu sprzedaży paliw w łańcuchu firm zajmujących fikcyjną dostawą paliwa oraz firm powiązanych z L. S.. Organ pierwszej instancji uznał, że Spółka ujmując w swoim rozliczeniu podatkowym sporne faktury była tego świadoma i mogła przewidzieć, że transakcje te stanowią nadużycie prawa, którego celem jest uzyskanie korzyści podatkowej w postaci zawyżenia podatku naliczonego pomniejszającego kwotę podatku należnego.