Wyrok NSA z dnia 26 maja 2023 r., sygn. I FSK 146/19

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia del. WSA Adam Nita (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 485/17 w sprawie ze skargi C.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 30 marca 2017 r. nr 3201-IOV2.4103.8.2017.10; IOV2.17.4213.145.2016/B w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od lipca do grudnia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C.K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie kwotę 18.750 zł (słownie: osiemnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 25 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 485/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (zwany dalej Sądem I instancji) oddalił skargę C.K. (w dalszej części uzasadnienia określanego mianem Podatnika, Strony lub Skarżącego) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie (zwanego dalej Organem odwoławczym lub Organem II instancji) z 30 marca 2017 r., nr 3201-IOV2.4103.8.2017.10; IOV2.17.4213.145.2016/B w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od lipca do grudnia 2013 r.

Stan faktyczny sprawy został szczegółowo zaprezentowany w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji, zamieszczonym w CBOSA. Zdarzeniem, które zainicjowało spór sądowy pomiędzy stronami stosunku podatkowoprawnego było zakwestionowanie przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie (zwanego dalej Organem I instancji lub DUKS) rzetelności obrotu paliwem, dokonywanego przez Skarżącego. Nie negując samego istnienia wspomnianego towaru i jego dostawy do kontrahentów (odbiorców) Strony wykluczono bowiem rzeczywisty udział Podatnika w tych transakcjach (nabycie paliwa, dysponowanie nim jak właściciel, a następnie dostawę do nabywców krajowych). Jak wykazywał Organ I instancji, paliwem nie dysponowali partnerzy handlowi dostawcy Strony, a skoro tak to i Podatnik nie mógł nabyć tego towaru od wspomnianego podmiotu, a następnie dostarczyć go swoim odbiorcom. W konsekwencji, negując odliczenie przez Skarżącego naliczonego podatku od towarów i usług, DUKS za poszczególne miesiące określił mu wysokość zobowiązania podatkowego lub określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Ponadto, ponieważ Organ I instancji podał w wątpliwość dostawy towaru przez Stronę do jego odbiorców krajowych, w związku z tymi czynnościami (przeprowadzonymi wg treści dokumentacji podatkowej) określono Podatnikowi za poszczególne miesiące kwotę podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Organ odwoławczy podzielił zapatrywanie DUKS i utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Z kolei to rozstrzygnięcie ostateczne spotkało się z akceptacją Sądu I instancji, który oddalił wniesioną na nie skargę.