Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. I FSK 1425/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Olejnik (sprawozdawca), Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 423/17 w sprawie ze skargi E. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 listopada 2016 r., nr 1401-PT-1.4213.144.2016.MS w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 16 lutego 2018 roku, sygn. akt III SA/Wa 423/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "Strona", "Skarżąca") uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: "DIS") z 14 listopada 2016 roku, nr 1401-PT-1.4213.144.2016.MS w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011 roku oraz orzekł w przedmiocie kosztów postępowania.

2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Warszawie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Skarżąca zaskarżając ten wyrok w całości. Sformułowała także wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz na podstawie art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 718, dalej: "p.p.s.a.") o uchylenie decyzji DIS, rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie oraz o zwrot kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Skarżąca zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1. naruszenie przepisów postępowania sądowego (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 141 § 4 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. oraz w związku z art. 187 § 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej: "O.p."), poprzez uznanie przez Sąd, że uzyskane w wyniku postępowania podatkowego dowody zostały poddane wnikliwej i prawidłowej analizie, a tym samym uznanie, że stan faktyczny w sprawie został prawidłowo ustalony, co skutkowało uwzględnieniem skargi faktycznie tylko w wąskim zakresie (co wynika z uzasadnienia wyroku) - podczas gdy skarga winna być uwzględniona w ramach sprawowania przez WSA kontroli działalności administracji publicznej w całości, tzn. winny być uwzględnione wszystkie zaskarżone w niej elementy (rodzaje spornych problemów między Spółką a DIS) składające się na decyzję DIS, ponieważ widać wyraźnie, że DIS (organ podatkowy pierwszej instancji także) naruszył obowiązek oceny tego materiału w sposób całościowy i wyczerpujący, czyli dokonał jego rozpatrzenia i oceny niezgodnie z regułami logiki i doświadczenia życiowego, o czym świadczy pominięcie niektórych zebranych dowodów istotnych dla sprawy, np. zeznań świadków, a WSA powielił tę błędną ocenę dając temu wyraz w uzasadnieniu wyroku poprzez: