Wyrok NSA z dnia 15 czerwca 2023 r., sygn. III FSK 690/22

Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia WSA (del) Mirella Łent (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 1879/20 w sprawie ze skargi S.B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 1879/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi S.B. uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lipca 2020 r., którą organ utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 23 września 2019 r. orzekającą o solidarnej odpowiedzialności podatkowej skarżącego wraz ze spółką P. Sp. z o.o. za niewykonane zobowiązania ww. Spółki w podatku od towarów i usług za grudzień 2013 r. oraz styczeń 2014 r. określone decyzją NUS z dnia 15 czerwca 2016 r. w łącznej kwocie należności głównej 1.615.688,40 zł wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 741.941 zł oraz kosztami egzekucyjnymi w kwocie 119.148 zł.

Sąd I instancji wskazał, że skarżący sprawował funkcję jedynego członka zarządu P. Sp. z o.o. od 21 listopada 2013 r. do 4 marca 2014 r. Termin płatności zobowiązań Spółki z tytułu podatku od towarów i usług za grudzień 2013 r. i styczeń 2014 r. upływał odpowiednia 27 stycznia 2014 r. i 25 lutego 2014 r., zatem w okresie pełnienia przez skarżącego funkcji członka zarządu. WSA podał, że z uzasadnienia decyzji jednoznacznie wynika, iż stan niewypłacalności spółki określono na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 498 ze zm., dalej: u.p.u.). Jak wynika z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, dalej: O.p.) w zw. z art. 10 i 11 ust. 1 u.p.u. właściwym czasem do dokonania tej czynności jest moment, w którym Spółka stała się niewypłacalna, a zatem nie regulowała ciążących na niej zobowiązań. WSA podzielił dominujący w judykaturze pogląd, znajdujący oparcie w art. 11 ust. 1 u.p.u., że podstawą ogłoszenia upadłości jest trwałe zaprzestanie płacenia zobowiązań, a nie brak zapłaty jednego zobowiązania. W ocenie Sądu I instancji, stan niewypłacalności powstaje z chwilą nieuregulowania w terminie określonym ustawą lub umową drugiego z kolei zobowiązania. Zatem właściwy czas na zgłoszenie wniosek o ogłoszenie upadłości nie mógł zatem wystąpić przed 25 lutego 2014 r., kiedy to upłynął termin płatności drugiego zobowiązania. Organ odwoławczy wadliwie więc uznał, że obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenia upadłości wystąpił już w dniu 10 lutego 2014 r., tj. dwa tygodnie po terminie płatności podatku od towarów i usług za okres grudzień 2013 r., który to przypadał na dzień 27 stycznia 2014 r. Mając powyższe na uwadze WSA podkreślił, że organ naruszył art. 116 § 1 pkt 1 lit a O.p. przez błędną wykładnię. Wyrok wraz z uzasadnieniem dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).