Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2023 r., sygn. II FSK 84/21

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Alicja Polańska (sprawozdawca), , Protokolant Wojciech Zagórski, po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 września 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 93/20 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 27 listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. S.A. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 września 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 93/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 27 listopada 2019 r. nr [...] wydaną w sprawie P. S.A. z siedzibą w G. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r.

Wskazany wyrok (podobnie jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl.

W skardze kasacyjnej wniesionej od wyroku sądu I instancji skarżąca - reprezentowaną przez pełnomocnika będącego doradcą podatkowym - zarzuciła na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

• art. 141 § 4 p.p.s.a. w związku z art. 233 § 2 O.p., jak również w związku z art. 210 § 1 pkt 4 i pkt 6, art. 210 § 4, art. 229 i art. 127 O.p. oraz w związku z art. 135 i art. 145 § 3 p.p.s.a., poprzez nieprawidłowe uznanie, że drugą decyzją odwoławczą naruszono m.in. art. 233 § 2 O.p. wskutek błędnego przyjęcia, iż organ nie wykazał, że w sprawie zaistniały przesłanki do wydania decyzji kasatoryjnej, tj. konieczności uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części, a ewentualne braki w materiale dowodowym mogły być uzupełnione w trybie art. 229 O.p., podczas gdy uzasadnienie drugiej decyzji odwoławczej wyraźnie potwierdzało, że na podstawie przytoczonych przez Naczelnika podstaw faktycznych i prawnych nie sposób kwestionować spornych rozliczeń w oparciu o dotychczas zgromadzony materiał dowodowy; takie stanowisko organu odwoławczego oznacza, że, jeśli Naczelnik nadal zamierzałby kwestionować rozliczenia spółki, to powinien zgromadzić dodatkowy materiał dowodowy odpowiadający hipotezom norm prawnych, które miałyby stanowić podstawę prawną rozstrzygnięcia, które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż samodzielne uzupełnianie przez organ materiału dowodowego prowadziłoby w realiach sprawy do naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania, a ponadto naruszenie to skutkowało nieuchyleniem drugiej decyzji Naczelnika, a w dalszej kolejności również nieumorzeniem postępowania podatkowego prowadzonego w sprawie;