Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. III FSK 920/22

Ulgi podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 26 maja 2022 r., sygn. akt I SA/Ke 200/22 w sprawie ze skargi H.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 27 lipca 2021 r., nr SKO.OŚ-60/3264/93/2021 w przedmiocie ulgi płatniczej uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 26 maja 2022 r., sygn. akt I SA/Ke 200/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę H.S. (dalej: Skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z 27 lipca 2021 r. w przedmiocie ulgi płatniczej.

Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wskazał, że organy administracji podatkowej zasadnie odmówiły umorzenia Skarżącemu zaległej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w kwocie 99 zł. Sąd pierwszej instancji podniósł, że organ odwoławczy rozważył zaistnienie przesłanek "ważnego interesu podatnika" i "interesu publicznego". Wskazuje na to uzasadnienie zaskarżonej decyzji. Zwrócił uwagę, że po ponownym rozstrzygnięciu sprawy, nie ograniczając się li tylko do kontroli decyzji Burmistrza Miasta i Gminy M., organ II instancji stwierdził, że z zebranego materiału dowodowego wynika, że sytuacja finansowa Skarżącego nie upoważnia do stwierdzenia, że w sprawie występuje "ważny interes podatnika". Podobnie jak organ I instancji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach przyjęło, że Skarżący znajduje się w trudnej sytuacji, ale nie ma ona waloru wyjątkowości i nieprzewidywalności. Skarżący posiada bowiem stałe źródło dochodu w postaci emerytury (2036,09 zł), która przeznaczona jest na utrzymanie jednej osoby. Organ porównał dochody od 1 marca 2020 r. do 11 grudnia 2020 r. z wydatkami w okresie 1 stycznia 2020 r.-11 grudnia 2020 r. (różnica 15369,82 zł z korzyścią dla przychodów). Uznał, że przychody nie są wysokie, ale pozwalają na uregulowanie zaległej kwoty – 99 zł. Sąd pierwszej instancji wskazał, że organ odwoławczy podkreślił, że udzielenie ulgi ma charakter wyjątkowy. A w tej sprawie interes publiczny polegający na respektowaniu wartości wspólnych dla całego społeczeństwa – sprawiedliwość, zaufanie obywateli do organów władzy publicznej, adekwatność reakcji czy nieuchronność sankcji w przypadku naruszenia prawa przemawia za negatywnym ustosunkowaniem się do żądania Skarżącego. Skarżący jest bowiem w stanie, bez uszczerbku dla zaspokojenia swych podstawowych potrzeb życiowych, zapłacić zaległą opłatę.