Wyrok NSA z dnia 29 marca 2023 r., sygn. I FSK 2119/19

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 153/19 w sprawie ze skargi Powiatu L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 153/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Powiatu L. (dalej: Powiat lub Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 20 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za październik 2011 r. uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł Dyrektor IAS. Zarzucił on Sądowi pierwszej instancji, na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.), naruszenie:

I - w zakresie przepisów postępowania:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 145 § 2 P.p.s.a. w związku z art. 78 § 5 pkt 2 w związku z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.; dalej: O.p.) oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.; dalej: Konstytucja RP) przez uwzględnienie skargi i wyeliminowanie z obrotu prawnego rozstrzygnięcia organu podatkowego zgodnego z prawem, tj. zaskarżonej decyzji, a to na skutek błędnego uznania, że doszło do naruszenia wymienionych tu przepisów Ordynacji podatkowej i Konstytucji RP, w sytuacji gdy do takiego naruszenia nie doszło, gdyż stan faktyczny sprawy jednoznacznie uzasadniał zastosowanie art. 78 § 5 pkt 2 O.p., tym samym organy podatkowe działały na podstawie przepisów prawa, co oznaczało, że Sąd naruszył art. 151 P.p.s.a., gdyż skarga jako bezzasadna powinna zostać oddalona w całości;