Wyrok NSA z dnia 29 marca 2023 r., sygn. I FSK 2220/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 151/19 w sprawie ze skargi Powiatu L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 151/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Powiatu L. (dalej: Powiat lub Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 20 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za lipiec 2011 r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł Dyrektor IAS. Zarzucił on Sądowi pierwszej instancji, na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.), naruszenie:

I - w zakresie przepisów postępowania:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 145 § 2 P.p.s.a. w związku z art. 78 § 5 pkt 2 w związku z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.; dalej: O.p.) oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.; dalej: Konstytucja RP) przez uwzględnienie skargi i wyeliminowanie z obrotu prawnego rozstrzygnięcia organu podatkowego zgodnego z prawem, tj. zaskarżonej decyzji, a to na skutek błędnego uznania, że doszło do naruszenia wymienionych tu przepisów Ordynacji podatkowej i Konstytucji RP, w sytuacji gdy do takiego naruszenia nie doszło, gdyż stan faktyczny sprawy jednoznacznie uzasadniał zastosowanie art. 78 § 5 pkt 2 O.p., tym samym organy podatkowe działały na podstawie przepisów prawa, co oznaczało, że Sąd naruszył art. 151 P.p.s.a., gdyż skarga jako bezzasadna powinna zostać oddalona w całości;