Wyrok NSA z dnia 31 marca 2023 r., sygn. I FSK 2150/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. S.A. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 322/18 w sprawie ze skargi C. S.A. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 28 lutego 2018 r. nr 1001-IOV3.4103.6.2017.21.UCS.U71.JT UNP:1001-18-001355 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od czerwca do grudnia 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C. S.A. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 5 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 322/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę C. S.A. z siedzibą w L. (powoływanej dalej jako: skarżąca spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 28 lutego 2018 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od kwietnia do sierpnia 2011 r. oraz określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za okresy od września do grudnia 2011 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

2. Skarżąca spółka wniosła skargę kasacyjną od wyroku sądu pierwszej instancji, zaskarżając go w całości. Skarżąca spółka zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2188 ze zm.) powoływanej dalej jako P.u.s.a. w zw. z art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 w zw. z art. 134 § 1 i art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) powoływanej dalej jako P.p.s.a. przez uchylenie się od prawidłowej kontroli legalności zaskarżonej decyzji pierwszej i drugiej instancji, polegające na braku wyjaśnienia przez sąd pierwszej instancji podstawy prawnej rozstrzygnięcia, nie odniesieniu się do wszystkich zarzutów podniesionych przez skarżącą spółkę w skardze i oparcie swojego stanowiska w dużej mierze na argumentacji organów podatkowych, a także całkowite pominięcie w uzasadnieniu istotnego dla niniejszej sprawy orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) i wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (dalej: ETPCz), na które skarżąca spółka powoływała się w sprawie;