Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 3 marca 2023 r., sygn. II FSK 1127/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA del. Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 2411/21 w sprawie ze skargi G.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2021 r. nr 1401-IOD-5.4102.35.2021.JK w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G.M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 4050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

|II FSK 1127/22 | |

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 maja 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 2411/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę G.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2021 r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z dnia 9 kwietnia 2021 r. odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za 2017 r. w wysokości 195.899 zł.

Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że w toku postępowania podatkowego organ podatkowy ustalił, iż w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 11 grudnia 2017 r. skarżąca prowadziła działalność gospodarczą pod firmą G. Stałym miejscem wykonywania działalności była [...]. Rzeczywistym przedmiotem działalności gospodarczej było świadczenie usług wynajmu powierzchni podmiotom gospodarczym. Z tytułu opłat czynszowych i eksploatacyjnych G.M. wystawiała w 2017 r. faktury, których termin płatności przypadał w tym samym roku. Ponadto dwie przedłożone przez stronę faktury, tj. nr [...] z 22 grudnia 2017 r. dla S. S.A. na kwotę netto 1.989,42 zł, VAT 457,57 zł, z terminem zapłaty 8 stycznia 2018 r. oraz nr [...] z 22 grudnia 2017 r. dla H. Sp. z o.o. na kwotę netto 9704,36 zł, VAT 2.232 zł, z terminem zapłaty 21 stycznia 2018 r., nie zostały wystawione przez podatniczkę, lecz przez spółkę G. Sp. z o.o., a zatem podmiot nieuprawniony do złożenia korekty zeznania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Organy uznały, że skarżąca zmniejszyła w zeznaniu podatkowym PIT-36L za 2017 r. podstawę obliczenia podatku o zaliczaną do przychodów należnych wartość nieuregulowanych wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego na podstawie faktur wystawionych przez firmę G. w 2017 r., których termin zapłaty upływał także w 2017 r., podczas gdy ulga na złe długi ma zastosowanie jedynie do transakcji handlowych, w których termin zapłaty upłynął po 31 grudnia 2019 r., a do transakcji handlowych zawartych przed dniem 1 stycznia 2020 r. stosuje się przepisy dotychczasowe tzn. w niniejszej sprawie w brzmieniu obowiązującym w 2017 r. Natomiast faktury wystawione przez spółkę G. Sp. z o.o. nie dokumentują transakcji handlowych dokonanych przez stronę. W konsekwencji art. 26i ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. nie znajduje zastosowania w sprawie.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00