Wyrok NSA z dnia 2 marca 2023 r., sygn. I FSK 1042/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Adam Nita, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Syndyka P. Sp. z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2792/16 w sprawie ze skargi P. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 5 maja 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2792/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: Organ) z 22 lipca 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011 r.

2. Skargę kasacyjną od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł Skarżący. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm. dalej: P.p.s.a.), naruszenie:

I. przepisów postępowania:

a) art. 145 § 1 pkt 1 lit c P.p.s.a. w związku z art. 187 § 1, art. 188, art. 190 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm. dalej: O.p.) polegające na ich niezastosowaniu w sprawie, pomimo, zaniechania przez organy obu instancji zebrania w sposób wyczerpujący i całościowy materiału dowodowego, w tym zwłaszcza zaniechania dopuszczenia i przeprowadzenia dowodów z zeznań świadków wnioskowanych przez Stronę, w celu wykazania istotnych faktów, co skutkowało oparciem rozstrzygnięcia przez Sąd o nie w pełni ustalony i wyjaśniony stan faktyczny; dodatkowo organy obu instancji, ustaliły stan faktyczny przez przerzucanie braków w materiale dowodowym na podatnika i obciążanie go niekorzystnymi konsekwencjami oraz stosowanie niedozwolonych analogii i wnioskowań w zakresie ustalenia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia;