Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2023 r., sygn. I FSK 1889/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia del. WSA Adam Nita, , po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2519/18 w sprawie ze skargi K. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.343.2018.2.AM w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od K. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2519/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi K. S.A.

z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 sierpnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, na podstawie art. 146 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej - "p.p.s.a."), uchylił zaskarżoną interpretację.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że K. S.A. z siedzibą w W. wniosła o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie solidarnej odpowiedzialności ubezpieczyciela otrzymującego płatność od dłużnika przy wykorzystaniu mechanizmu podzielonej płatności w przypadku niewykonania zobowiązania podatkowego przez ubezpieczającego (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2).

We wniosku wskazano, że K. S.A. z siedzibą w W. jest podatnikiem mającym siedzibę na terytorium Polski, wykonującym czynności ubezpieczeniowe na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 1170 ze zm.). W ramach prowadzonej działalności wnioskodawca świadczy usługi polegające na ubezpieczeniu krótkoterminowych należności przysługujących ubezpieczającemu od kontrahenta (dłużnika) z tytułu kontraktów na dostawy towarów lub wykonywanie usług. Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje całkowitą lub częściową utratę należności ubezpieczającego (kwoty pieniężnej wraz z podatkiem od towarów i usług, jeśli przepisy prawa go przewidują), o ile owa utrata jest następstwem zdarzeń określonych jako ryzyko handlowe (prawnie stwierdzona niewypłacalność dłużnika, zwłoka). Świadczenie przewidziane umową jest wypłacane przez ubezpieczyciela na rzecz ubezpieczającego na podstawie regresu ubezpieczeniowego ujętego w art. 828 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm., dalej - "K.c."), który stanowi, że jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości wypłaconego odszkodowania.