Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2023 r., sygn. II FSK 921/21

1. Związanie organu podatkowego na podstawie art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) oceną prawną wyroku w zakresie prowadzenia uzupełniającego postępowania podatkowego oznacza, że za zmianę stanu faktycznego ponownie wydanej decyzji nie może zostać uznana odmienna ocena tych samych okoliczności wcześniej już znanych i przyjmowanych za podstawę faktyczną tego wyroku.

2. Organ odwoławczy narusza zakaz orzekania na niekorzyść strony odwołującej się wprowadzony w art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) w sytuacji stwierdzenia, że uwzględnienie przez ten organ danego konkretnego dowodu nie jest możliwe właśnie z uwagi na normę wynikającą z tego przepisu i z tego względu uznania za konieczne na podstawie art. 233 § 2 tej ustawy uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i przekazanie temu organowi sprawy do ponownego rozpoznania.

3.Wykorzystywanie mechanizmu decyzji kasacyjnej z równoczesnym obejściem zakazu reformationis in peius należy uznać za naruszenie wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasady pogłębienia zaufania do działań organu podatkowego.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (spr.), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Rafał Malina, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej w sprawie ze skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 25 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Op 236/20 w sprawie ze skargi Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 10 czerwca 2020 r., nr 1601-IOD.4102.27.2019.11 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu na rzecz Z. M. kwotę 11 250 (słownie: jedenaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.