Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2023 r., sygn. I FSK 2547/21

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Justyna Papiernik, po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 4 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Sz 445/21 w sprawie ze skargi O. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 25 marca 2021 r., nr 3201-IOV1.4103.9.2021.10; IOV1.52.4103.5.2021.A w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od O. sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie kwotę 15.000 (słownie: piętnaście tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji i postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 4 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Sz 445/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę O. sp. z o.o. z siedzibą w S. (powoływanej dalej jako: skarżąca spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z 25 marca 2021 r., określającą zobowiązania w podatku od towarów i usług w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. W uzasadnieniu wyroku sąd przedstawił następujące okoliczności: Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Szczecinie decyzją z 17 grudnia 2020 r. określił skarżącej spółce zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty i marzec 2013 r. Podstawę faktyczna decyzji stanowiły okoliczności stwierdzone w toku postępowania prowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie. W postępowaniu tym ustalono, że skarżąca spółka prowadziła działalność w zakresie obrotu hurtowego paliwami płynnymi. W lutym i marcu 2013 r. skarżąca spółka dokonała nabycia paliwa płynnego od szwajcarskiej spółki V. SA, która była podatnikiem podatku VAT zarejestrowanych w Holandii. Sprzedawane skarżącej paliwo spółka V. SA nabyła od litewskiego podatnika spółki akcyjnej O.1. Dostawa paliw odbywała się w ten sposób, że spółka V. SA organizowała transport paliwa statkiem z portu w K. do Polski. Spółka ta pokrywała koszt frachtu i ubezpieczenia towaru do portu w S. Spółka V. , w dokonanych przez nią rozliczeniach podatku od towarów i usług, dostawy paliwa na rzecz skarżącej spółki zakwalifikowała jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT). W trakcie transportu skarżąca spółka dokonała zbycia paliwa na rzecz polskiego podatnika A. sp. z o.o., który następnie dokonał wyładunku paliwa w porcie na terytorium Polski, wprowadzając je do składu podatkowych spółki B. S.A. Dostawa ta, zdaniem organu, stanowiła transakcję łańcuchową w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) dalej powoływanej jako ustawa u.p.t.u. Po tym skarżąca spółka dokonywała nabycia tego samego paliwa od spółki z o.o. A. na terytorium Polski. A. sp. z o.o. dostawy paliwa od skarżącej wykazywała w rozliczeniu podatkowym jako WNT.