Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. III FSK 1738/21

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, , po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 października 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 490/19 w sprawie ze skargi E. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu z dnia 10 czerwca 2019 r. nr SKO 4140.93.2019 w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 8 października 2019 r., I SA/Rz 490/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę E. O. (dalej: "skarżąca", "strona") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu z 10 czerwca 2019 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018r.

2. Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, istotą sporu w niniejszej sprawie jest ustalenie, czy osobie fizycznej przysługuje wniosek o stwierdzenie nadpłaty w przypadku kwestionowania wysokości podatku od nieruchomości. Skarżąca zwróciła się do Wójta Gminy P. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r., bowiem w jej ocenie organ podatkowy w sposób nieprawidłowy uznał, że cała powierzchnia opodatkowanej nieruchomości jest przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej, podczas gdy część gruntów i budynków przeznaczona jest na cele mieszkalne, zatem w stosunku do części nieruchomości należy przyjąć stawki podatku od nieruchomości, właściwe dla budynków mieszkalnych.

Wójt Gminy P. decyzją z 14 marca 2019 r. stwierdził brak nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r., zaś decyzją z 10 czerwca 2019 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu uchyliło zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji i umorzyło postępowanie w sprawie, uznając, że wniosek skarżącej o stwierdzenie nadpłaty był nieskuteczny, ponieważ kwota zobowiązania wynika z decyzji podatkowej, o której mowa w art. 21 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. 2019 r. poz. 900, dalej: "o.p.").