Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. I FSK 77/22

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia WSA del. Adam Nita, , po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 września 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 307/21 w sprawie ze skargi R.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 21 stycznia 2021 r. nr 2201-IOA.4105.6.2019.12 w przedmiocie podatku akcyzowego za marzec 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R.K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 11 250 (jedenaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 29 września 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 307/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę R.K. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 21 stycznia 2021 r. w przedmiocie podatku akcyzowego za marzec 2010 r.

W uzasadnieniu podkreślono, że zaskarżona decyzja została wydana w warunkach związania wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 września 2017 r., sygn. akt I GSK 1432/15, uchylającym zarówno poprzednio wydany w tej sprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrok (z 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 536/13), jak i decyzję organu podatkowego drugiej instancji (decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni z 27 lutego 2013 r.). Dalej Sąd pierwszej instancji stwierdził, że w toku ponownego rozpoznawania sprawy organy podatkowe zastosowały się do wskazań i zaleceń zawartych w ww. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego. Za niezasadne uznano przede wszystkim zarzuty skargi dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego, co Skarżący wiązał z instrumentalnym wykorzystaniem instytucji przerwania biegu terminu przedawnienia na skutek zastosowania środka egzekucyjnego. Ponadto, w ocenie Sądu pierwszej instancji, w sprawie w sposób prawidłowy i z poszanowaniem zasad wyrażonych w art. 121 § 1 i art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), dalej "O.p.", przeprowadzono postepowanie wyjaśniające, zmierzając do ustalenia, czy olej opałowy zbyty przez Skarżącego w marcu 2010 r. na rzecz T. sp. z o.o. został przeznaczony na cele opałowe. Nie doszło też do naruszenia wskazanych w skardze przepisów prawa materialnego, gdyż ustalono, że w dacie sprzedaży Strona nie dysponowała oświadczeniami nabywcy wymaganymi dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku akcyzowego do dokonywanej sprzedaży oleju opałowego.