Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. I FSK 2191/19

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia WSA del. Adam Nita, , po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 10 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Op 413/18 w sprawie ze skargi J.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 12 października 2018 r. nr 1601-IOV-1.4103.97.2017 w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług za II kwartał 2014 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J.S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 10 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Op 413/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.), dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę J.S. (dalej "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 12 października 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za II kwartał 2014 r.

W ocenie Sądu pierwszej instancji analiza zgromadzonego materiału dowodowego potwierdza wnioski organów, że kontrahenci Skarżącego (PW T., dalej "T.S.", PW K., dalej "P.S." oraz Przedsiębiorstwo A., dalej "A.K.") w rzeczywistości nie wykonali na jego rzecz usług ujętych w zakwestionowanych fakturach. Za prawidłowością tego stanowiska przemawia w sposób bezsprzeczny całokształt okoliczności wynikających ze zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności brak możliwości kadrowych i sprzętowych po stronie dostawców usług. Ocena zgromadzonych w sprawie dowodów we wzajemnym powiązaniu daje podstawy do uznania, że przedmiotowe faktury nie dokumentowały rzeczywiście przeprowadzonych transakcji, w konsekwencji czego organy podatkowe zasadnie pozbawiły Stronę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez ww. podmioty. Jednocześnie - z uwagi na stwierdzoną wadliwość przedmiotową kwestionowanych faktur zakupu - nie było potrzeby dokonywania ustaleń w zakresie działania Skarżącego w dobrej wierze.