Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2023 r., sygn. I FSK 2387/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 29 sierpnia 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 418/18 w sprawie ze skargi Gminy D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 20 kwietnia 2018 r. nr 3201-IOV2.4103.126.2017.5; IOV2.26.4103.83.2017/A w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Gminy D. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 418/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Gminy D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie z dnia 20 kwietnia 2018 r. o nr 3201-IOV2.4103.126.2017.5; IOV2.26.4103.83.2017/A w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2013 r.

Sąd I instancji podzielił stanowisko organów podatkowych, które odmówiły gminie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki z tytułu zakupu materiałów reklamowych i informacyjnych oraz prezentów małej wartości, a także wydatków poniesionych w związku z organizacją Jarmarku [...] i zamieszczeniem życzeń świątecznych w lokalnej gazecie. Wydatki te nie są bowiem związane z działalnością gospodarczą gminy, a stanowią część jej działalności promocyjnej, wykonywanej w ramach zadań własnych gminy, działającej w tym zakresie jako organ władzy publicznej.

Po drugie, Sąd przychylił się do wyrażonego przez organy podatkowe stanowiska, zgodnie z którym dokonywane przez skarżącą transakcje sprzedaży mienia komunalnego nabywanego w drodze komunalizacji należały do przedmiotu jej zwykłej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z póź. zm.), na co wskazuje choćby okoliczność, że wpływy z tej działalności stanowiły znaczną część przychodów uzyskanych przez gminę w 2013 r. i nie były wykonywane okazjonalnie (dokonywano ich niemalże w każdym miesiącu 2013 r.), a w konsekwencji obrót z tych transakcji powinien zostać uwzględniony przy obliczeniu wskaźnika proporcji sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ust. 3 tej ustawy.