Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2022 r., sygn. III OSK 6170/21

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak sędzia del. WSA Tadeusz Lipiński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 2021 r. sygn. akt II SA/Wa 2333/20 w sprawie ze skargi L.J. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia 24 września 2020 nr KRP-3102 w przedmiocie odmowy wypłaty 100% uposażenia za okres przybywania na zwolnieniach lekarskich od dnia 28 listopada 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 5 maja 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 2333/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ( dalej: jako organ, skarżący kasacyjnie ) z dnia 24 września 2020 r. nr KRP-3102 w przedmiocie odmowy wypłaty 100% uposażenia za okres przebywania przez L.J. ( dalej: jako strona ) na zwolnieniach lekarskich od dnia 28 listopada 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia 21 sierpnia 2020 r. nr KRP-2749/2020.

W motywach orzeczenia Sąd I instancji stwierdził, że powołanie biegłego w danej sprawie nie jest obowiązkiem, a uprawnieniem organu. Biegłym może być osoba wpisana na listę biegłych jak i osoba spoza tej listy. W sprawie opinię wydał organ administracji publicznej powołany do orzekania na zasadach i w trybie określonym w ustawie o ABW i AW. Należy więc przyjąć, że kwestia, czy niezdolność funkcjonariusza do służby w okresie pozostawania na zwolnieniu lekarskim jest konsekwencją wypadku w służbie powinna być rozstrzygnięta przez właściwą komisję lekarską podległą Szefowi ABW w ramach postępowania orzeczniczego, a nie w oparciu o wydaną przez tę komisję opinię w trybie art. 84 k.p.a. Orzeczenie takie powinno być podstawą rozstrzygnięcia pomimo tego, że ustawa o ABW i AW nie zawiera wprost przepisu, który by te kwestie normował.