Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 2022 r., sygn. II OSK 1315/21

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak /spr./ po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia [...] lutego 2021 r., sygn. akt II SA/Rz 1295/20 w sprawie ze skargi H. G. i J. G. na decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowalnego w Rzeszowie z dnia [...] października 2020 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie samowolnej rozbudowy budynku gospodarczo-garażowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 16 lutego 2021 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Rz 1295/20 po rozpoznaniu sprawy ze skargi H. G. i J. G. na decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Rzeszowie z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie samowolnej rozbudowy budynku gospodarczo-garażowego, w punkcie pierwszym uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...], a w punkcie drugim rozstrzygnął o kosztach postępowania.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Przedmiotem oceny w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem były decyzje organów pierwszej i drugiej instancji w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie samowolnej rozbudowy budynku gospodarczo-garażowego zlokalizowanego na działce nr [...] w L. w obszarze przygranicznym z działkami nr [...], [...] i [...].

Sąd ten wskazał na naruszenie art. 80 k.p.a., art. 7 k.p.a., art. 77 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a. W związku z dostrzeżonymi uchybieniami w zakresie zebrania i oceny materiału dowodowego, a ponadto uzasadnienia zaskarżonej decyzji, uznał, że wniosek organów jest przedwczesny w zakresie stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania (art. 105 § 1, art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 15 k.p.a.). Podniósł, że organy nie wyjaśniły dostatecznie i nie uzasadniły w sposób pełny i przekonujący przyjętego sposobu rozstrzygnięcia zasadniczych wątpliwości na tle podnoszonych w toku postępowania oraz w skardze istotnych różnic między materiałami zdjęciowymi z Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej z lat 1995, 1997, 2002 i 2009 w zakresie ilości obiektów budowalnych oraz położenia i odległości między elementami zabudowy na spornych działkach nr [...], [...] i [...], jak również szkicu geodezyjnego z 1996 r. włączonego jako dokument urzędowy do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.