Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 2022 r., sygn. II OSK 1041/21

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych A. S.A. z siedzibą w K. oraz Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 1261/20 w sprawie ze skargi I. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 maja 2020 r. znak DON.7100.19.2020.AGP-ANE w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargi kasacyjne

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2020 r., VII SA/Wa 1041/21, w sprawie ze skargi I. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej GINB) z dnia 22 maja 2020 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej, w punkcie pierwszym, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, zaś w punkcie drugim, zasądził od GINB na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Zaskarżoną decyzją GINB na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t.Dz.U.2020.256 ze zm.; dalej k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania I. G. od decyzji Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej OWINB) z dnia 17 grudnia 2019 r., odmawiającej uchylenia decyzji OWINB z dnia 28 maja 2019 r. - utrzymał w mocy decyzję OWINB z dnia 17 grudnia 2019 r.

Skargę na tę decyzję do WSA w Warszawie wniosła I. G.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że skarga jest zasadna.

Sąd wskazał, że skarżąca I. G. wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją OWINB z dnia 28 maja 2019 r. orzekającą o uchyleniu własnej decyzji ostatecznej z 22 sierpnia 2017 r. i odmowie - na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (dalej p.b.) nałożenia na A. S.A. z siedzibą w K. obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonywanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, oparła na przesłankach z art. 145 § 1 pkt 1, pkt 4 i pkt 5 k.p.a. Chociaż za bezsporne Sąd uznał, że prawidłowo wznowiono postępowanie postanowieniem z dnia 29 listopada 2019 r. przyjmując, iż zachowano termin miesięczny uregulowany w art. 148 § 2 k.p.a. oraz że badanie określonej we wniosku przesłanki wznowienia z art. 145§ 1 pkt 4 k.p.a. może mieć miejsce tylko w toku postępowania, po jego wznowieniu, to w ocenie Sądu, ustalenia poczynione przez organy nie uzasadniały zastosowania art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Rację ma bowiem skarżąca, iż w sprawie wystąpiła przyczyna wznowienia podniesiona we wniosku inicjującym to postępowanie.