Wyrok NSA z dnia 3 marca 2022 r., sygn. I OSK 1648/21

Pomoc społeczna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: Sędzia NSA Mariola Kowalska (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt II SA/Bd 12/21 w sprawie ze skargi D.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] października 2020 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 24 lutego 2021 r. sygn. akt II SA/Bd 12/21, po rozpoznaniu sprawy ze skargi D.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...].

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...]. Zaskarżyło wyrok w całości.

Na podstawie art. 176 w zw. z art. 188 p.p.s.a wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie na podstawie art. 176 w związku z art. 185 § 1 p.p.s.a wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania.

Skarżące kasacyjnie Kolegium wniosło również o rozważenie przez Sąd przedstawienia zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego zgodnie z art. 187 p.p.s.a, w zakresie wykładni i stosowania zarzuconych w skardze przepisów prawa materialnego. Na podstawie art. 182 §2 p.p.s.a. skarżące kasacyjnie kolegium zrzekło się rozprawy.

Zarzucono Sądowi I instancji:

1. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art.145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm.), dalej: u.ś.r, w zw. z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP i art 103 ust. 3 w zw. 100 ust. 1 i 134 ust. 1 pkt 1 i 134 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53 ze zm.), przez jego błędną wykładnię i zastosowanie, polegające na uznaniu, że przepis ten nie może prowadzić do wyłączenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w razie posiadania ustalonego prawa do emerytury w przypadku gdy prawo do emerytury ulegnie zawieszeniu, gdy tymczasem prawidłowa wykładnia przepisu powinna być taka, iż zawieszenie prawa do emerytury nie ma wpływu na istnienie przesłanki w postaci ustalenia tego prawa i brak jest wystarczających podstaw do innej niż literalna wykładania przepisu.