Postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2022 r., sygn. II GZ 409/22

Gry losowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2022 r. sygn. akt II SA/Rz 107/22 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 23 listopada 2021 r. nr 1801-IOA-4246.159.2021 w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (dalej zwany "WSA" lub "sądem pierwszej instancji") postanowieniem z 7 kwietnia 2022 r. odmówił A. R. (dalej zwanemu "skarżącym") wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie (dalej zwanego "Dyrektorem IAS") z 23 listopada 2021 r. w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.

W uzasadnieniu sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący w skardze na opisaną wyżej decyzję Dyrektora IAS, zawarł wniosek o wstrzymanie jej wykonania. W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżący wskazał, że nie dysponuje środkami pieniężnymi na pokrycie kary w wysokości 12.000 zł ani nie posiada możliwego do spieniężenia – bez uszczerbku dla zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych swoich i swojej rodziny – majątku. W 2017 r. skarżący zakończył prowadzenie działalności gospodarczej i od tego czasu utrzymuje się z nieregularnie podejmowanych prac dorywczych. Aktualnie jest osobą bezrobotną. Na swoim utrzymaniu ma niepracującą żonę, a także dwoje z pięciorga dzieci: całkowicie niezdolnego do pracy, pełnoletniego syna, który otrzymuje rentę w kwocie 1.025 zł – co nie wystarcza na jego utrzymanie oraz córkę uczęszczającą do 2 klasy liceum pozostającą w całości na utrzymaniu rodziców. Skarżący wskazał, że pozostaje właścicielem mieszkania przy ul. [...] w P. – egzekucja z lokalu mieszkalnego doprowadziłaby go do utraty dachu nad głową wraz z żoną oraz dwójką dzieci w tym jedną małoletnią córką oraz lokalu przy ul. [...] w P., w którym prowadził zakończoną w 2017 r. działalność gospodarczą. Zaznaczył przy tym, że przeprowadzenie egzekucji z tego składnika majątku pozbawiłoby go możliwości ponownego podjęcia próby zarobkowania z wykorzystaniem tego lokalu.