Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2022 r., sygn. II GSK 1567/18

Własność przemysłowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia NSA Dorota Dąbek Protokolant Anna Ważbińska-Dudzińska po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2022 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej H. T. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 1684/17 w sprawie ze skargi H. T. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą we W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz H. T. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą we W. 1500 (tysiąc pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 22 marca 2018 r., oddalił skargę H. T. Sp. z o.o. Sp. k. we W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2016 r., w przedmiocie oddalenia sprzeciwu w sprawie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

H. T. sp. z o.o. sp. k. we W. wniosła sprzeciw wobec udzielenia na rzecz V. O. z siedzibą w H., F., prawa ochronnego na znak towarowy I. o nr [...]. Jako podstawę prawną swojego żądania wnosząca sprzeciw wskazał przepisy art. 132 ust. 2 pkt 2, art. 132 ust. 2 pkt 3, art. 131 ust. 1 pkt 1 i art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm., dalej: p.w.p.). Powołała się na wcześniejsze prawa do znaków towarowych wskazując, że wszystkie przeznaczone są do oznaczania towarów w klasie 5. Zdaniem wnoszącej sprzeciw, sporny znak towarowy I. jest podobny do znaku towarowego I., a porównywane znaki są chronione dla identycznych towarów. Podniosła, że nie tylko istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd konsumentów co do pochodzenia towarów, ale takie pomyłki się już zdarzają. Wskazał, że produkt leczniczy oznaczany znakiem I. został wprowadzony do obrotu w 2002 r. Jest znakiem o silnej zdolności odróżniającej, a stała obecność na polskim rynku i intensywna reklama oraz dobra jakość produktów, dla których jest stosowany, spowodowała, że znak I. jest renomowany. Wnosząca sprzeciw zarzuciła, że uprawniony, poprzez wprowadzenie łudząco podobnego znaku towarowego, wykorzystuje zdobytą przez znak I. renomę do promocji własnego produktu. Wskazała, że znak towarowy I. jako składnik przedsiębiorstwa wnoszącej sprzeciw jest jej prawem majątkowym, w związku z tym, uznała, że z uwagi na podobieństwo obu znaków, udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy I. narusza jej prawa majątkowe. Wskazała ponadto, że zgłoszenie znaku towarowego I. dokonane zostało w złej wierze, gdyż nie miało na celu uzyskania ochrony dla oznaczenia indywidualizującego towary uprawnionego, ale zostało dokonane w celu wykorzystania renomy znaku towarowego I..