Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. I FSK 1540/18

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski (spr.), Sędzia WSA (del.) Alojzy Skrodzki, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 11 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Op 88/18 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 29 grudnia 2017 r. nr 1601-IOV-1.4103.112.2017 w przedmiocie określenia kwoty zwrotu podatku od towarów i usług za kwiecień 2013 r. oraz kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia za luty i marzec 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Op 88/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę B. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu (dalej: Dyrektor) z dnia 29 grudnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu orzeczenia wyjaśniono, że zaskarżoną decyzją Dyrektor utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w O. z dnia 12 maja 2017 r. określającą skarżącej kwotę zwrotu podatku od towarów i usług za kwiecień 2013 r. oraz kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia za luty i marzec 2013 r.

Organy podatkowe, mając na względzie art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zakwestionowały prawidłowość odliczenia przez skarżącą podatku naliczonego wynikającego z trzech faktur zakupu oleju napędowego od T. sp. z o.o. (dalej: T., spółka). Na podstawie włączonych do akt sprawy materiałów właściwych organów podatkowych oraz Prokuratury Apelacyjnej w W., Wydziału do Zwalczania Zorganizowanej Przestępczości Kryminalnej Zarządu w W. CBŚ KGP oraz Delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w W. ustalono, że ww. spółka jedynie firmowała działalność prowadzoną przez grupę przestępczą, zaś jej rola sprowadzała się do wystawiania nierzetelnych faktur związanych z obrotem olejem napędowym (w rzeczywistości olejem smarowym). Organy stwierdziły ponadto, że działający w imieniu skarżącej i nabywający do jej gospodarstwa paliwo mąż (G. K.) był świadomy charakteru i celu współpracy z faktycznym dysponentem spółki T. A. T., zaś podejmowane przez niego działania mające na celu weryfikację kontrahenta miały pozorować dochowanie przez niego należytej staranności przy zakupie paliwa. Wykluczało to skorzystanie przez skarżącą z ochrony wynikającej z dobrej wiary.