Wyrok NSA z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. III FSK 814/21

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 748/18 w sprawie ze skargi P. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Torunia z dnia 8 czerwca 2018 r. nr WPiW.310.1.2018 w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z 21 listopada 2018 r., I SA/Bd 748/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę P. w W. (dalej jako: "P.") na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta Torunia z 8 czerwca 2018 r., nr WPiW.310.1.2018, w przedmiocie podatku od nieruchomości.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że powstały w tej sprawie spór dotyczy wykładni przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości samoobsługowej myjni samochodowej, opisanej we wniosku o wydanie interpretacji. Zdaniem P., sporny obiekt, z wyłączeniem takich urządzeń jak: zespoły centralne myjni, systemy ogrzewania wody, wyposażenia myjni i stanowisk, system monitoringu, powinien być opodatkowany jako budynek, a nie jako budowla. Natomiast opisane urządzenia nie powinny być opodatkowane. Prezydent Miasta Torunia uznał stanowisko P. za nieprawidłowe. Organ interpretacyjny wskazał, że z opisu stanu faktycznego oraz przedłożonego rzutu projektu nie wynika, aby obiekt spełniał wszystkie kryteria do uznania przedmiotowego obiektu za budynek. Posiada wprawdzie dach, fundamenty, nie jest jednak wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, jak też nie jest trwale połączony z gruntem. Sąd oddalając skargę P. podzielił stanowisko organu stwierdzając, że decydujące znaczenie dla kwalifikacji obiektu mają jego cechy funkcjonalne, jego przeznaczenie oraz cel dla którego obiekt został wybudowany. Sąd stwierdził przy tym, że przedmiotowy obiekt nie jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, nie jest połączony z gruntem, a wszystkie elementy myjni tworzą całość techniczno-użytkową, co przesądza o konieczności opodatkowania myjni jako budowli, a nie budynku.