Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2022 r., sygn. III FSK 1592/21

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 342/19 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 20 lutego 2019 r., nr 2401-IEE1.711.72.2019.2/BKZ/041293 w przedmiocie opłaty komorniczej w postępowaniu egzekucyjnym 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz Prezydenta Miasta K. kwotę 440 (słownie: czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 3 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/GI 342/19 oddalił skargę Prezydenta Miasta K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 20 lutego 2019 r. nr 2401-IEE1.711.72.2019.2/BZK/041293 w przedmiocie określenia opłaty komorniczej. Sąd wskazał, że spór w sprawie dotyczy zasadności pobrania opłaty komorniczej od wierzyciela oraz jej wysokości przy prowadzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułów wykonawczych z dnia 6 listopada 2008 r. o numerach [...] obejmujących zaległość podatkową z tytułu podatku od nieruchomości za 2003 r. Sąd podkreślił, że zgodnie z art. 66 § 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1438 ze zm., dalej: u.p.e.a.) do uiszczenia opłaty komorniczej jest zobowiązany wyłącznie wierzyciel, a opłata komornicza stanowi rodzaj wynagrodzenia dla organu egzekucyjnego z tytułu dokonanie skutecznego ściągnięcia dochodzonej należności. Sąd zauważył, że kwoty pobrane w związku z wyegzekwowaniem należności określonych poszczególnymi tytułami wykonawczymi zostały ujęte przez organ w szczegółowym zestawieniu, a kwot przypisanych do konkretnych tytułów wykonawczych skarżący nie zakwestionował. Sąd nie dopatrzył się błędów rachunkowych w określeniu tych kwot.