Wyrok NSA z dnia 21 lipca 2022 r., sygn. I FSK 923/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 307/17 w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lipca 2016 r. nr PT-1/4213-39/15 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do września 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 15.000 (słownie: piętnaście tysięcy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 307/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, po rozpoznaniu skargi M. P. (dalej: Strona lub Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (dalej: organ drugiej instancji lub DIS) z dnia 25 lipca 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do września 2013 r., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Bydgoszczy do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Strona zaskarżając ten wyrok w całości.

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi Strona zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego przez ich niewłaściwą wykładnię oraz nieprawidłowe zastosowanie, tj.:

1) art. 145 § 1 pkt 1 lit a) oraz z art. 151 p.p.s.a w związku z art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535, ze zm., dalej: ustawa o VAT) poprzez uznanie, iż Skarżąca nie dokonywała dostawy towarów, czego rezultatem było zaakceptowanie decyzji organu, iż podstawą naliczenia podatku należnego jest art. 108 ust. 1 ustawy o VAT;