Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2022 r., sygn. III FSK 1047/21

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Paweł Borszowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 798/18 w sprawie ze skargi N.S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od N.S.A. z siedzibą w W.na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 21 grudnia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 798/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi N. S.A. z siedzibą w W., zwanej dalej "Skarżącą", na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 stycznia 2018 r. w przedmiocie zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził na rzecz Skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego. Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy wskazał, że w dniu 25 października 2017 r. do Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek Skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r., poz. 869 ze zm.), zwana dalej "u.z.e.i.p.p.". Z przedstawionego przez Skarżącą we wniosku stanu faktycznego wynikało, że wynajmuje ona lokal, który następnie udostępnia Spółce. Spółka będzie we wspomnianym lokalu świadczyła na rzecz Skarżącej usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów bankowych. W lokalu będą zatem widoczne oznaczenia marketingowe związane ze Skarżącą. Spółka będzie płaciła czynsz oraz zwracała koszty mediów. Za zgodą Skarżącej będzie mogła sama zawierać umowy na dostawy wody, energii, itp. Skarżąca nie będzie odpowiadać za zatrudnienie osób wykonujących pracę na rzecz Spółki. Pełna odpowiedzialność w tym zakresie będzie ciążyła na Spółce. Jednym z powodów takiego ukształtowania kwestii lokalowych jest fakt, że Skarżąca ma większą siłę negocjacyjną niż Spółka i jest w stanie uzyskać lepsze stawki oraz lepsze lokalizacje najmu. Skarżąca i Spółka nie są powiązane kapitałowo ani osobowo.