Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2022 r., sygn. II FSK 959/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Beata Cieloch Sędzia del. WSA Renata Kantecka Protokolant Adrianna Siniarska po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 października 2019 r. sygn. akt I SA/Lu 136/19 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 29 lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2011.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 16.11.2017 r. określającą skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości 231.175 zł. Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło ustalenie, że skarżący, który prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą świadcząc usługi transportowe i montażowe, eksploatując kilkanaście samochodów ciężarowych i dostawczych, zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 19.215,23 zł w następstwie rozpoznania ich w oparciu o faktury na zakup paliwa wystawione przez stacje paliw N. w K. D. i D., L. sp. z o.o., C., T. i K. Sp. z o.o., które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zasadniczą przyczynę zakwestionowania rzetelności tych faktur stanowiło ustalenie, że były one wystawione na podstawie dokumentujących zakup paliwa paragonów fiskalnych opłaconych kartą bankową, podczas gdy skarżący wyjaśnił, że kierowcy nabywający paliwo do samochodów eksploatowanych w jego przedsiębiorstwie płacili wyłącznie gotówką. Ponadto w zasobach księgowych spółki L. nie zgromadzono dokumentów potwierdzających transakcje sprzedaży paliwa skarżącemu, a przedstawione przez niego faktury miały inny format, numerację i szatę graficzną, niż faktury wystawiane z użyciem systemu księgowo-kasowego wspomnianej spółki. Kierownik tej stacji paliw potwierdził, że w okresie od 2010 r. do kwietnia 2014 r. wystawiano nierzetelne faktury zbiorcze na podstawie paragonów wyrzucanych przez klientów - co potwierdza też okoliczność dołączania do faktur kilku/kilkunastu paragonów dokumentujących nabywanie paliwa w ilości od 10 do 60 l, w krótkich odstępach czasu, niekiedy kilkuminutowych, podczas gdy do samochodów eksploatowanych w przedsiębiorstwie skarżącego tankowano większe ilości paliwa - od kilkudziesięciu do kilkuset litrów. Z kolei faktury wystawione na stacjach N. w rzeczywistości dokumentowały nabycie paliwa przez inne podmioty, niż skarżący; stwierdzono także, że skarżący nie odliczał podatku od towarów i usług, naliczonego w tych fakturach.