Wyrok NSA z dnia 16 listopada 2021 r., sygn. I OSK 1431/19

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.) Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant: asystent sędziego Piotr Polak po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2021 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1367/18 w sprawie ze skargi H. G. na postanowienie Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia od grzywny oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 grudnia 2018 r., I SA/Wa 1367/18, po rozpoznaniu sprawy ze skargi H. G. (dalej: skarżąca) na postanowienie Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich (dalej: Komisja) z [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia od grzywny w punkcie 1. uchylił zaskarżone postanowienie, a w punkcie 2. zasądził od Komisji na rzecz skarżącej kwotę 100 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Postanowieniem z [...] marca 2018 r. Komisja ukarała skarżącą grzywną w wysokości 10.000 zł za nieuzasadnione niestawiennictwo na posiedzeniu ogólnym 27 marca 2018 r., na podstawie art. 19 ust. 3 ustawy z 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (Dz. U. z 2017 r. poz. 718 ze zm.; dalej: ustawa). Postanowienie o ukaraniu grzywną zostało doręczone 16 kwietnia 2018 r.

W dniu 24 kwietnia 2018 r. do Ministerstwa Sprawiedliwości wpłynęło pismo skarżącej zawierające wniosek o zwolnienie od grzywny, w którym wniosła o uznanie za usprawiedliwioną nieobecność na rozprawie i zwolnienie od nałożonej grzywny. We wniosku podniesiono, że nieobecność na rozprawie była obiektywnie uzasadniona, bowiem Komisja doręczyła zawiadomienie o obowiązkowym stawiennictwie na terminie rozprawy w charakterze świadka dopiero 19 marca 2018 r., podczas gdy na wyznaczony termin rozprawy skarżąca miała z wyprzedzeniem zaplanowane obowiązki służbowe. Komisja posiada zaś wiedzę o piastowanym przez skarżącą stanowisku i z tego powodu powinna kierować wezwania z wyprzedzeniem umożliwiającym dostosowanie pozostałych zajęć. Skarżąca wskazała także, że nie mogła być wezwana na rozprawę w charakterze świadka bowiem taki status jako piastunowi organu jej nie przysługuje w postępowaniu. Okoliczności te zarówno usprawiedliwiają niestawiennictwo, jak również wskazują na bezzasadność nałożenia grzywny. Ponadto skarżąca zarzuciła, że Komisja bezzasadnie zastosowała najwyższy możliwy wymiar grzywny, bezzasadnie pominęła fakt, że każda ze spraw zawisłych przed Komisją jest odrębną sprawą administracyjną.