Wyrok NSA z dnia 19 października 2021 r., sygn. III OSK 4062/21

Ochrona zdrowia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) sędzia del. WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 19 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lipca 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 3088/19 w sprawie ze skargi A. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie zmiany pozwolenia zintegrowanego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 24 lipca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. z siedzibą w K. (dalej: fundacja) na decyzję Ministra Środowiska z [...] października 2019 r. w przedmiocie zmiany pozwolenia zintegrowanego.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem z 4 grudnia 2018 r. B. S.A. z siedzibą w J. (dalej: spółka) wniosła do Marszałka Województwa Śląskiego o zmianę pozwolenia zintegrowanego udzielonego decyzją Marszałka Województwa Śląskiego z [...] listopada 2010 r. dla instalacji spalania paliw oraz instalacji do oczyszczania ścieków, powiązanej technologicznie z instalacją IPPC do spalania paliw, zlokalizowanych w Oddziale Elektrowni [...].

Decyzją z [...] maja 2019 r. Marszałek Województwa Śląskiego zmienił decyzję Marszałka Województwa Śląskiego z [...] listopada 2010 r.

Fundacja wniosła odwołanie od powyższej decyzji.

Decyzją z [...] października 2019 r. Minister Środowiska utrzymał w mocy decyzję Marszałka Województwa Śląskiego z [...] maja 2019 r.

Spółka wniosła skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Oddalając skargę Sąd I instancji wyjaśnił, że w decyzji zmieniającej pozwolenie zintegrowane określono graniczne wielkości emisyjne z instalacji objętej pozwoleniem na poziomie wynikającym z decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE (dalej: konkluzje BAT), przewidując odstępstwo od granicznych wielkości emisyjnych określonych tymi konkluzjami w zakresie chlorowodoru (HCI). Wskazano, że wprowadzone zmiany nie spowodują istotnej zmiany w funkcjonowaniu instalacji, bo nie przyczynią się do wzrostu wydajności instalacji i wzrostu emisji substancji lub energii do środowiska. Zaimplementowanie granicznych wielkości emisyjnych spowoduje ograniczenie oddziaływania na środowisko, bowiem graniczne wielkości emisyjne dla wszystkich substancji, w tym dla powietrza i wody, są zdecydowanie niższe od obecnie obowiązujących standardów emisji substancji. Jedynie w przypadku chlorowodoru zadecydowano o ustanowieniu standardu emisji z kotła fluidalnego BF 1300 w ramach odstępstwa wynikającego z art. 204 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r., poz. 1396 - dalej: p.o.ś.).