Wyrok NSA z dnia 5 października 2021 r., sygn. II GSK 1197/21

Własność przemysłowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Gabriela Jyż (spr.) Sędzia WSA (del.) Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 5 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej od wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 12 lutego 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1593/20 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2020 r., nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 12 lutego 2021 r., uwzględnił skargę O. S.A. w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2020 r., w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy, uchylając tą decyzję oraz orzekając o kosztach postępowania sądowego.

Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:

w dniu 11 lipca 2017 r. do Urzędu Patentowego RP wpłynął wniosek skarżącej spółki o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "[...]" o nr [...], udzielonego na rzecz S. M. I. we W.. Powyższy znak towarowy został zgłoszony do ochrony w dniu 23 grudnia 2013 r. i przeznaczony do oznaczania towarów z kl. 2, takich jak: bejce do drewna, barwniki do drewna, oleje do konserwacji drewna, preparaty do konserwacji drewna, farby ognioodporne, farby podkładowe, farby do drewna, lakiery do drewna; wszystkie wymienione towary do stosowania w pracach remontowo-budowlanych. Jako podstawę prawną swojego żądania skarżąca podała art. 132 ust. 2 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm., dalej: p.w.p.), wskazując, że sporny znak towarowy jest myląco podobny do zarejestrowanych na rzecz skarżącej z wcześniejszym pierwszeństwem, renomowanych znaków towarowych: [...][...] z pierwszeństwem od dnia 19 marca 2004 r. dla towarów z kl. 9,18, 20; [...][...] z pierwszeństwem od dnia 2 kwietnia 2013 r. dla towarów z kl. 1, 3, 4, 9, 10, 11, 12, 18, 20, 21, 24, 25, 27 i 28; [...] o nr [...] z pierwszeństwem od dnia 5 kwietnia 2013 r. dla towarów z kl. 1, 3, 4, 9, 10, 11, 12, 18, 20, 21, 24, 25, 27 i 28. Skarżąca wskazała, że towary sygnowane porównywanymi znakami, pomimo, iż należą do odmiennych klas towarowych, są do siebie podobne, gdyż mają taką samą naturę, komercyjne pochodzenie i kanały dystrybucji. Także same oznaczenia są do siebie bardzo podobne. Rodzi to ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które jest zwiększone z uwagi na rozpoznawalność należących do skarżącej znaków towarowych. Skarżąca spółka podkreśliła, że jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech marki [...] jest okoliczność, iż jest ona nierozerwalnie kojarzona z profesjonalnym sportem. Istnienie oraz używanie w obrocie spornego znaku towarowego jest szkodliwe dla odróżniającego charakteru znaków towarowych należących do skarżącej, co może wpłynąć na zmniejszenie siły skojarzenia znaków [...] z firmą skarżącej oraz może powodować czerpanie nienależnych korzyści przez uprawnionego do spornego znaku towarowego, m.in. poprzez zdobycie klienteli bez ponoszenia kosztów.