Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2021 r., sygn. I FSK 1957/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, , po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2720/17 w sprawie ze skargi D. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 kwietnia 2017 r. nr 1462-IPPP1.4512.23.2017.2.KC w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z 23 maja 2018 r. w sprawie III SA/Wa 2720/17 ze skargi D. S.A. z siedzibą w W. uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 kwietnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są w internetowej bazie orzeczeń CBOSA).

1.2. Sąd pierwszej instancji uznał, iż - wbrew stanowisku organu interpretacyjnego - opisane w stanie faktycznym czynności wykonywane w ramach akcji sprzedażowej przez skarżącą, jako agenta ubezpieczeniowego, tj. podejmowanie kontaktu telefonicznego z potencjalnymi klientami, prezentowanie podstawowych informacji o produktach ubezpieczyciela, pozyskiwanie danych koniecznych do zawarcia urnowy ubezpieczenia oraz umawianie spotkań z klientami w celu przedstawienia pełnej oferty, jako czynności przygotowawcze zmierzające do zawarcia umowy ubezpieczenia należy uznać za usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), dalej: u.p.t.u. W ocenie Sądu czynności te wpisują się w interpretację tego pojęcia wyprowadzoną z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak również są zgodne z zakresem usług pośrednictwa ubezpieczeniowego opisanych w art. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2077 ze zm.). Nie można przy tym - zdaniem Sądu - uznać, iż czynności opisane we wniosku mają charakter jedynie wspomagający i nie pozostają w bezpośrednim związku ze świadczoną usługą ubezpieczeniową.